Prędkość w Formule 1
Dziś przedstawimy Wam wyścigi Formuły 1 w liczbach, które dotyczą osiąganych przez bolidy prędkości. Wydawać by się mogło, że sport ten jest coraz szybszy. Jest w tym dużo racji. Część rekordów, jak np. największa osiągnięta prędkość chwilowa pochodzi z najnowszej historii. Jak się jednak za chwile przekonacie, niektóre z nich pamiętają czasy sprzed kilku dekad. Zapnijcie pasy, bo to będzie bardzo szybka jazda.
Największą średnią prędkość przejazdu całego wyścigu odnotowano w 1971 roku. Zwycięzca Peter Gethin poruszał się w samochodzie BRM na włoskim torze Monza ze średnią prędkością 242, 615 km/h. Czasy są na tyle odległe, że tor nie do końca przypominał Monzę, którą znają nieco młodsi fani Formuły 1. W 1971 roku nie było na nim jeszcze zamontowanych szykan, które powodują, że bolid znacząco zwalnia. Późniejsze symulacje komputerowe udowodniły, że gdyby Gethin jechał w tamtym wyścigu nowocześniejszym bolidem, który znamy dziś, osiągnąłby średnią prędkość przejazdu całego dystansu wyścigu znacznie przekraczającą 300 km/h.
Dla kontrastu wypada przyjrzeć się najniższej średniej prędkości, którą osiągnął zwycięzca Grand Prix. Została ona zarejestrowana w 1998 roku, a więc wcale nie na początku historii wyścigów Formuły 1. Do mety z tak niską średnią prędkością „dowlókł” się Mika Hakkinen podczas Grand Prix Monaco. Wyścig obfitował we wiele niecodziennych zdarzeń. Kibice oglądali pokaz wybuchających silników, a sam zwycięzca miał bliskie spotkanie z barierą, jednak jego McLaren-Mercedes mógł jechać dalej.
Przeciążenia w Formule 1
Kierowca F1 David Purley przeżył przeciążenie na poziomie 179,3 g. Było ono wynikiem wyhamowania z 173 km/h do zera na odcinku 66 cm!Włoski tor Monza z całą pewnością należy do najszybszych w całym cyklu wyścigów Formuły 1. To właśnie na nim w 1998 odnotowano największą średnią prędkość przejazdu spośród wszystkich Grand Prix. Ustanowił ją jeden z najwybitniejszych kierowców w historii tej dyscypliny Michael Schumacher. Do rekordu jednak nieco zabrakło. Na torze, na którym były już zamontowane szykany Niemiec uzyskał średnią prędkość na poziomie 237,591 km/h. Rekordy dotyczą również sesji treningowych. Największą prędkość odnotowano na treningu oczywiście na torze Monza. Było to 244,413 km/h osiągnięte przez Eddiego Irvina. Jeśli jesteśmy już w roku 1998 warto wspomnieć o Grand Prix Niemiec. To podczas niego w sezonie 98 udało się rozwinąć największą prędkość na prostym odcinku. David Coulthard poruszał się swoim bolidem 356,5 km/h.
Teraz to na co czekali wszyscy. Największa prędkość chwilowa w historii wyścigów Formuly 1 została zarejestrowana w bolidzie kolumbijskiego kierowcy Juana Pablo Mantoyi. Mercedes McLaren rozpędził się do rekordowych 386 km/h podczas wyścigu na torze Monza (jakżeby inaczej) w 2005. Do ciekawostek należy zaliczyć fakt, iż podczas Grand Prix Włoch kierowca wciska gaz do dechy przez 83% czasu jego trwania. Kolumbijczyk pobił poprzedni rekord należący do Brazylijczyka Antonio Pizzoniego o ok. 16 km/h.
Brak komentarzy do artykułu - Twój może być pierwszy!