Trudne początki Metalliki: Tragedia podczas trasy koncertowej

Ekipa musiała włożyć sporo wysiłku, aby móc cieszyć się światową sławą. Nie brakowało walki, krwi, potu i łez. Ostateczny sukces był możliwy dzięki autorskiej muzyce, która szybko znalazła uznanie na rynku głównie z powodu unikalnego brzmienia. W momencie, gdy Metallica zaczynała, nikt inny nie grał tak jak trójka z USA i Duńczyk.

Wszystko zaczęło się w 1983 roku, kiedy to Metallica zdecydowała, że swoją miłością i pasją do muzyki powinna podzielić się z całym światem. Ekipa szybko zorientowała się, że przedsięwzięcie może udać się tylko wtedy, kiedy będzie konsekwentnie tworzyć swój własny styl i nie będzie bała się marzyć. Po wydaniu albumu Kill Em ’All kolejny pojawił się już w lipcu 1984 roku. Ride the Lightning został ciepło przyjęty przez krytyków i stał się hitem, który pozwolił przyciągnąć do zespołu nową rzeszę fanów ciężkiego grania.

Pierwszy skład Metalliki. Od lewej: James Hetfield, Cliff Burton, Lars Ulrich i Kirk Hammett źródło: Louder

Inne zespoły takie jak Megadeth, Slayer i Diamond Head tworzyły muzykę, która była do siebie podobna i mało zróżnicowana. Metallica była w ówczesnym czasie powiewem świeżości i zespół dobrze wiedział, że ich oryginalność jest czymś, co musi być utrzymane jak najdłużej. Ambicje Hetfielda i reszty „chłopaków” obejmowały podbicie całego metalowego świata. Grupa kontynuowała pracę nad swoją muzyką przez cały kolejny rok i w końcu zdecydowała, że nadszedł czas, aby pokazać swój nowy hit.

Wydawnictwo Master of Puppets pojawiło się na rynku dokładnie 3 marca 1986 roku i okazało się ogromnym sukcesem. Płyta szybko zdobyła status złotej. Zespół mógł cieszyć się z kolejnego wielkiego kamienia milowego w swojej twórczości. Dążenie do bycia coraz lepszym napędzało muzyków i pozwalało im zdobywać kolejne nagrody i wyróżnienia. Fundamenty w postaci unikalnego brzmienia i wykorzystywania nut, które wcześniej nie pojawiały się w metalowym gatunku, przynosiły rezultaty. Największe przeboje Metalliki były coraz częściej grane przez stacje radiowe, a ilość fanów można było liczyć w milionach.

Okładka Master of Puppets autorstwa Dona Brautigamona źródło: Wikimedia

Popularność trzeciej płyty zrodziła w głowach muzyków myśl o tym, że ich twórczość powinna zostać przedstawiona publiczności na żywo. Metallica zabrała więc swoją muzykę w podróż wyruszając w trasę koncertową po całym świecie w celu dodatkowej promocji Master of Puppets. Ostatnie koncerty były zaplanowane w Birmingham i Londynie w Anglii, Lund w Szwecji, Lillestrom w Norwegii i ponownie w Szwecji. Zespół poruszał się pomiędzy kolejnymi przystankami na trasie autobusem, w którym odpoczywał i przygotowywał się do kolejnego występu. Wszystko szło dobrze, ale tylko do czasu. W czasie podróży do Kopenhagi 27 września 1986 roku doszło do tragedii.

W drodze do stolicy Danii autokar Metalliki stracił przyczepność, a następnie wpadł w poślizg, w wyniku którego zsunął się na pobocze i przewrócił na bok. Szczegóły i przyczyny tego zdarzenia nie są znane do dziś. W momencie, gdy autobus zaczął się kołysać i podskakiwać Cliff Burton prawdopodobnie wypadł przez okno. Następnie, gdy pojazd zaczął przechylać się na bok, basista został przygnieciony i zginął na miejscu.

Grób Cliffa Burtona źródło: Wikimedia

Utrata Burtona spowodowała, że przyszłe koncerty zostały odwołane. Grupa myślała również o zakończeniu kariery i rozwiązaniu zespołu. Ostatecznie, jak wszyscy doskonale wiemy, do tego nie doszło. Śmierć basisty miała jednak swoje długofalowe skutki. Trauma odciśnięta na całej ekipie znalazła swoje odzwierciedlenie także w muzyce. Metallica przyjęła bardziej pasywne podejście i odstąpiła od szybkiego i ciężkiego brzmienia. Fani byli tym faktem mocno zawiedzeni. Pojawiły się nawet głosy mówiące, że zespół się skończył. Liczba miłośników znacząco spadła i wydawało się, że już niewiele osób interesowało się Metalliką.

Z czasem jednak ekipa przyznała, że Burton byłby ostatnią osobą, która chciałaby, żeby zespół przestał iść do przodu. W skład wstąpiła nowa siła i to dosłownie. Doszło do przegrupowania i po odwołaniu wszystkich koncertów od 27 września do 26 października, Metallica zaprezentowała nowego członka zespołu, basistę Jasona Newsteda. Od tego momentu trasa koncertowa została wznowiona i grupa powoli zaczęła pracować nad powrotem na szczyt. W ciągu następnych kilku lat Metallica nagrała kolejny album z Newstedem w składzie. And Justice For All, bo o nim mowa, zadebiutował w 1988 roku i z miejsca stał się wielkim hitem. Płyta pozwoliła zespołowi wrócić tam, gdzie było jego miejsce.

***

Dosłownie dwa dni temu, 21 sierpnia Metallica dała koncert w Polsce. Legendarny skład wystąpił na Stadionie Narodowym i po raz kolejny pokazał, że pomimo wieku nadal potrafi grać z energią i przekazywać ją swoim wielbicielom. Na zebranych czekała nie lada niespodzianka. Zespół kontynuując swój zapoczątkowany stosunkowo niedawno zwyczaj coverowania znanego, śmiesznego lub ważnego utworu w kraju, w którym koncertuje, zaśpiewał „Sen o Warszawie” autorstwa Czesława Niemena. O tym, czy muzycy poradzili sobie z trudnościami języka polskiego, możecie przekonać się sami, oglądając materiał nagrany podczas przedwczorajszego występu:

Naszym zdaniem, powinni jeszcze troszkę popracować nad poziomem, ale dużo ważniejszy od poprawności był sam gest, który bardzo spodobał się zgromadzonej publiczności, co można było usłyszeć po żywiołowej reakcji tłumu.