Najwspanialsze grobowce starożytnych Chin

Wyprawy wojskowe i kosztowne przedsięwzięcia budowlane, takie jak Wielki Mur, wrogo nastawiły Chińczyków do władzy Cz'inów (Qinów). Wojna domowa wybuchła w 210 roku p.n.e. Jej wynikiem było powstanie nowej dynastii zwanej Han. Imperium Han rozciągało się na wschodzie aż do Korei. Na południu włączano do niego państwa na wybrzeżu Morza Południowo-chińskiego. Władcy panujący do tej pory nad niewielkimi obszarami stopniowo dostawali się pod władzę imperium i rozkazy płynące ze stolicy – Cz'angan (Xianyan).

Niebo? Uczta w Valhalli? Nic z tych rzeczy

Starożytni Chińczycy wierzyli w życie pośmiertne. Wierzyli również, - podobnie jak starożytni Egipcjanie - że życie po śmierci będzie przypominało to ziemskie, dlatego też zabierali ze sobą do grobu swój dobytek. W epoce wczesnych dynastii Chińczycy zabijali swoich niewolników i służących i grzebali ich razem ze zmarłymi panami oraz paniami, by mogli im nadal służyć na tamtym świecie. Później w grobowcach umieszczano posążki służących i żołnierzy. Archeolodzy dowiedzieli się bardzo wielu o życiu Chińczyków wczesnych epok dzięki ich grobowcom. Wraz ze zmarłym troskliwie wkładano do grobu różne przedmioty, a nawet jedzenie niezbędne do życia na tamtym świecie.

Armia terakotowych wojowników - grobowiec Pierwszego Cesarza

Być może najbardziej imponującym pochówkiem chińskim jest pochówek Cz'in Szy Huang Ti. Władca, który za swojego życia zjednoczył Chiny, został pochowany w centralnej części kompleksu, którego plan został pomyślany tak, aby odtworzyć plan stolicy państwa - Cz'angan.

Najbardziej pochyły budynek na świecie

Tym najbardziej znanym jest bez wątpienia Krzywa Wieża w Pizie. Choć to jedna z najpopularniejszych budowli świata, daleko jej do miana rekordzisty Guinnessa w kategorii najbardziej pochyły budynek. Tytuł ten należy do wieżowca Capital Gate.

Jego królewski grób odkryli zupełnie przypadkiem w marcu 1974 roku rolnicy kopiący studnię. Był on przykryty wielkim kopcem o powierzchni 1400 metrów kwadratowych. Na wzgórzu Li w prowincji Szensi znaleziono ogromne rowy zawierające naturalnej wielkości posągi 7000 wojowników, z których każdy miał inną twarz. Posągi musiały zatem być wzorowane na żyjących postaciach. Armia składała się z 3000 piechurów, 6 rydwanów z końmi, a także łuczników, włóczników i oficerów. Pierwotnie posągi były pomalowane, a każdy z obrońców cesarza dzierżył wykonaną z drewna i brązu broń. Powstała specjalnie dla nich, nigdy wcześniej nie była używana. Jak to jest możliwe, że żołnierze trzymający wartę przez 24 wieki nie padli na twarz? Okazuje się, że wszystko przez sposób wykonania rzeźb. Lite nogi, na których osadzono pusty w środku korpus i głowę umożliwiały utrzymanie pionu. Około 700 000 przymusowych robotników budowało grobowiec przez 36 lat.

Armia terakotowych wojowników (źródło: cudaswiata.pl)

Jest to zarazem największy, jak i najbardziej bogaty w ilość zabytków grobowiec cesarski na naszym globie. Od 1974 roku trwa rekonstrukcja figur, które są arcydziełem realizmu. Gdy proces jest zakończony terakotowe sylwetki wojowników są wystawiane są na widok publiczny. Zwiedzający mają również okazję podziwiać konie i rydwany wykonane z brązu. Grobowiec jest zabytkiem na liście światowego Dziedzictwa Zabytków Kultury i Natury.

Grobowce dynastii Han

Groby dynastii Han były bardzo wyszukane. Ściany często dekorowano scenami z życia codziennego: z kuchni, gospodarstwa wiejskiego albo prac takich jak wydobycie soli. Dwa spośród najwspanialszych grobów dynastii Han należą do księcia Liu Szeng i jego żony Tou Wan. Odkryto je w Mancz'engu położonym około 150 kilometrów na południowy zachód od Pekinu. Jak? Żołnierze natrafili na dziurę prowadzącą pod ziemię. Archeolodzy, okoliczni mieszkańcy i żołnierze potrzebowali całych miesięcy na oczyszczenie korytarzy i komnat obu grobów. Ciężka praca opłaciła się. Groby nie były naruszone od chwili ich budowy w 113 roku p.n.e.

Książę Liu Szeng, który był bratem cesarza Wu'i, rozkazał zbudować sobie grobowce za życia. Wykuto je w litej skale w zboczu góry. Znajdowały się tam nie tylko specjalne komory dla obu ciał, księcia i księżnej, ale również trzy inne komory oraz długie korytarze wejściowe. W starożytnych Chinach zawsze istniało niebezpieczeństwo splądrowania grobu, toteż książę powziął specjalne środki ostrożności. Ściany jego własnego grobowca zapieczętowano skałami i roztopionym żelazem. Wewnątrz obu grobów archeolodzy znaleźli ponad 2800 przedmiotów. Były to kotły na wino i jedzenie, złote i brązowe naczynia, broń, lampy, kadzielnice i małe figurki zwierząt. Szczególnie interesującym znaleziskiem były posążki akrobatów, muzyków i widzów. Najwyraźniej para lubiła oglądać ich występy za ziemskiego życia.

(źródło: viasathistory.pl)

Ciała księcia i księżnej umieszczono w pieczołowicie wykonanych strojach z nefrytu. Jest to bardzo twardy kamień półszlachetny. Każdy strój wykonano z ponad 2000 małych płytek nefrytu połączonych ze sobą złotym drutem. Strój pogrzebowy Tou Wan składał się dokładnie z 2156 kawałków nefrytu i ponad 700 gramów złotego drutu. Kiedy ciała wewnątrz się rozłożyły, stroje uległy zniszczeniu. Archeolodzy sporządzili odpowiednich rozmiarów manekiny i zrekonstruowali pierwotny układ strojów na zwłokach książęcej pary.